In 1978/79 studeerde ik – toen er nog geen ERASMUS-programma bestond – een jaar in Parijs. Ik woonde dat jaar in het Collège néerlandais van de Cité Internationale Universitaire de Paris. Formeel heeft dit niets met Erasmus te maken (wel dus met mij), maar deze Cité Internationale is uit een pacifistisch ideaal geboren naar de eerste Wereldoorlog en streeft een humanistisch project na met als waarden: tolerantie, respect, solidariteit en vrede. Hoe Erasmiaans wil je het hebben? En het Collège néerlandais is in de jaren ’30 gebouwd als Nederlandse bijdrage aan dit project.
Ik neem contact op met de huidige directrice van het Collège néerlandais, Sonja Janmaat. Zij reageert meteen enthousiast. Wij ontmoeten elkaar en zij wijst mij op de afbeelding van Erasmus in de grote zaal (waar ik destijds zelden kwam) zeer herkenbaar tussen andere grote Nederlanders. Ik krijg een rondleiding door vertrouwde gangen en kamers, waar de stijl van de architect Dudok bij de renovatie strict is behouden.
Ook nodigt Sonja mij uit een dag langer in Parijs te blijven en bij haar op het Collège te logeren om vrijdagavond een afscheidsrecital in het Collège néerlandais bij te wonen. Erasmus zou zijn reisplannen natuurlijk ook zeker aanpassen om te kunnen verblijven tussen gelijkgestemden. Het voelt dan ook weer verrtrouwd als ik ‘s avonds luister naar pianomuziek met zicht op Erasmus’ hoofd. Na afloop drink ik een glas wijn met studenten die in naam misschien niets met Erasmus van doen hebben maar wel met zijn geest.
Beste Pieter,
Leuk dat je het Collège N. weer eens bezocht hebt.
Van de door jou genoemde grote zaal met een afbeelding van Erasmus kan ik me weinig herinneren.
Er zou daar overigens weinig veranderd zijn ,had ik begrepen.
Ih hoop dat je fijne paasdagen zult hebben ,en wens je succes met de verdere voorbereidingen
voor de volgende fietstocht.
hartelijke groet,
Rob