Bij al mijn gesprekken in Duitsland over Erasmus kwam op een zeker ogenblik met enige ergernis de Desiderius-Erasmus-Stiftung ter sprake. Dit is de politieke stichting van de Alternative für Deutschland (AfD), een betrekkelijk nieuwe politieke partij in Duitsland, die inmiddels in de Bondsdag en in de meeste deelstaatparlementen vertegenwoordigd is. Deze AfD staat een radicale, conservatieve, nationalistische lijn voor en de vraag is dan ook waarom zij hun wetenschappelijk instituut naar Erasmus vernoemen.
De Erasmus-Stiftung staat niet op mijn lijst te bezoeken instituten omdat het geen onderwijsinstelling is en ook omdat Erasmus zelf nooit in de buurt van Berlijn is geweest, maar de naamgeving (overigens was Erasmus in deze zin tweede keus, maar de naam Gustav-Stresemann-Stiftung werd door de nazaten van deze politicus geblokkeerd) wordt op haar internetpagina toegelicht. De Erasmus-Stiftung roemt haar naamgever bijvoorbeeld terecht vanwege zijn zelfstandig denken en zijn zoektocht naar geldige maatstaven. Helaas blijft echter onvermeld welke inhoudelijke uitgangspunten daarbij voor Erasmus golden, zoals naastenliefde, antifanatisme, kosmopolitisme, medemenselijkheid en verantwoord leiderschap. Terecht dus dat oprechte Erasmianen de wenkbrauwen fronsen als een partij met heel andere uitgangspunten zich op Erasmus beroept.
In de inleiding op zijn bijbelparafrases benadrukt Erasmus hoe belangrijk én hoe moeilijk het is om een overgeleverde gedachte in een moderne context te plaatsen zonder deze gedachte inhoudelijk aan te tasten. Jammer genoeg gaat tegenwoordig niet iedereen zo zorgvuldig om met het gedachtengoed van Erasmus en de AfD is er een voorbeeld van hoe het niet moet.