“Nederlander, filosoof, Lof der zotheid, …”, een student uit de groep brandt meteen los als ik bij de fietsenstalling op de Campus Kaai van de Erasmushogeschool in Brussel naar de naamgever van de school vraag. Hij licht toe: “Laatst was er een vraag over Erasmus in het programma ‘De slimste mens’ en toen heb ik natuurlijk goed opgelet”.
Deze student is niet de enige kijker naar ‘De slimste mens’, maar overigens reikt de kennis over Erasmus bij studenten niet ver. Ik woon een les bij in de lerarenopleiding en een post-graduaat cursus Ethiek in de zorg, en ik spreek groepjes studenten op de campus aan. Sommigen komen niet verder dan “een man”, een enkeling denkt aan een heilige (er is inderdaad ook een heilige Erasmus). Gelukkig noemen ze ook een schrijver of filosoof, ergens tussen 1300, 1800 en zelfs 2000 (“maar volgens mij is hij al wel dood”). De docenten weten veel meer over hem te vertellen. Een docent komt buiten op de campus Jette een paar studentes te hulp, die lachend maar ook een beetje beschaamd geen antwoord weten te geven (solidariteit onder rokers).
Cynthia de Bruycker is sinds begin dit jaar directeur Onderwijs & Onderzoek bij de EhB. Zij ziet in mijn bezoek een mooie gelegenheid om na te denken over de Erasmus’ betekenis als pedagoog en humanist, en wat die met de Hogeschool te maken heeft. Zij nodigt een aantal collega’s uit voor een interview van Brecht Ranschaert met mij in een heuse studio om een opname te maken voor het intranet (dit intranet heette voorheen Dizzy Desi, naar Desiderius). Ik ben natuurlijk best zenuwachtig over het resultaat.
Misschien kent straks dankzij dit initiatief iedereen bij de EhB Erasmus’ betekenis voor de 21e-eeuws professional. Ik kom vast nog wel eens langs Brussel op mijn pelgrimage.
Fietsen in Brussel
Niet specifiek Erasmus maar wel 21e eeuw: Met name op de gezondheidscampus Jette reageren studenten en docenten verschrikt als ik vertel dat ik naar Leuven ga fietsen: “Dat is toch wel een heel eind!” (minder dan 40 km van Brussel als je niet gaat dolen). Maar vooral dat ik durf te fietsen in Brussel zelf. Dat was inderdaad voor mij wel wennen: her en der is wel een fietspad aangegeven, het ene ogenblik een strook op de weg, dan weer op de stoep links, rechts of samen met de voetgangers. Geen wonder dat je minder fietsers ziet dan bijvoorbeeld in Leuven waar ik nu ben aangekomen. Toch is het best te doen, maar fietsborden zouden zeker helpen: als er in Brussel al borden zijn voor fietsers, dan verwijzen die allemaal naar een nabij metrostation; wat kan daarvan de bedoeling zijn? En, zoals iemand opmerkte, net als Erasmus op een paard door Brussel is misschien wel veiliger, maar dat is aan de politie voorbehouden.