Erasmiaanse Kerstwensen

“Waarom fiets je zulke einden, ook door kou en regen, en spreek je dan mensen aan bij scholen waar de naam ‘Erasmus’ bij de deur staat?” Wel, de gedachte achter het fietsen was vooral om het lichaam lenig te houden, maar gaandeweg leerde ik daardoor niet alleen de bestemming te waarderen, maar ook de reis zelf. En de gesprekken over Erasmus waren oorspronkelijk bedoeld om de geest lenig te houden, maar ondertussen leerde ik zo ook Erasmus meer te waarderen.

Mijn hele Erasmuspelgrimage is dus in eerste instantie voor mijn plezier en in die zin lijk ik totaal niet op Erasmus, want die deed zelden iets voor zijn genoegen. Als jonge man ontdekte hij in de klassieke teksten en de bijbel de handvatten voor een gelukkig leven en vervolgens wijdde hij zich er helemaal aan om mensen, hoog en laag in de samenleving, mannen en vrouwen overal in Europa ervan te overtuigen dat ze betere mensen en gelukkiger zouden worden als zij minder met hun bezittingen bezig waren en meer met elkaars geluk.

Hoewel hij zeker succes had in zijn missie, ervoer Erasmus ook al tijdens zijn leven dat mensen ondanks goede bedoelingen geneigd zijn elkaar en zichzelf in de ellende te storten. Toch houden wij elk jaar met Kerstmis de hoop levend op vrede op aarde en mensen die zich daarbij wel voelen. Wensen wij elkaar dus een wereld waar Erasmus al van droomde.